رم چیست؟

حافظه با دستیابی تصادفی ( Random Access Memory ) فضایی برای خواندن و نوشتن داده‌هاست تا CPU بتواند آن‌ها را پردازش کند. کاربران وقتی به حافظه‌ی رایانه مراجعه می کنند، معمولا آنرا به نام رم می‌شناسند. اگر شما به رایانه‌ی خود رم بیشتری اضافه کنید، تعداد دفعاتی که CPU باید برای خواندن داده‌ها به هارد مراجعه کند را کاهش می‌دهید. بنابراین شما با این کار به رایانه‌ی خود اجازه می‌دهید تا به طور  قابل ملاحظه‌ای سریعتر کار کند. پس خواندن از روی رم سریعتر از خواندن از روی هارد است. رم بصورت موقتی عمل می‌کند، یعنی اینکه داده‌های ذخیره شده بروی رم فقط تا زمانیکه رایانه‌ی شما روشن باشد، باقی می‌ماند. به محض اینکه رایانه‌ی خود را خاموش کنید، اطلاعات ذخیره شده بروی رم نیز ناپدید می‌شوند. هنگامیکه شما مجددا رایانه‌ را روشن می‌کنید، سیستم راه‌اندازی خودکار شما ( Boot ) اطلاعاتی را که بروی ROM ( حافظه‌ی فقط خواندنی ) ذخیره شده است و برای شروع به کار سیستم عامل لازم است را بروی رم شما بارگزاری می‌کند و دوباره رم فعال می‌گردد.

انواع رم

- DRAM :

( Dynamic Random Access Memory ) حافظه با دستیابی مستقیم پویا رایجترین نوع رم است. به این خاطر پویا نامگذاری شده است چون دائما در حال تازه شدن ( Refresh ) است. تازه شدن به این معنا که محتویات خوانده شده از DRAM بلافاصله دوباره  بروی آن نوشته می‌شود. DRAM از یک سری خارن‌های کوچک تشکیل شده است. هر کدام از این خازن‌ها انرژی را آهسته و به کندی از خود عبور می‌دهند، بنابراین اگر این خازن‌ها شارژ مجدد نشوند انحراف داده اتفاق خواهد افتاد. DRAM‌ اغلب با SRAM مقایسه می‌شود.

- SRAM :

( Static RAM ) حافظه با دستیابی مستقیم ایستا کمتر از DRAM‌ مورد استفاده قرار می‌گیرند و اغلب در جاهایی که سرعت خیلی بالا لازم است به کار می‌روند. SRAM توانایی ذخیره‌ی داده‌ها را با توان وانرژی زیاد دارا هستند، بدون نیاز به تازه شدن ( Refresh ). رم‌های SRAM سرعت بیشتری نسبت به DRAM ها دارند و قیمت گرانتری نیز دارند. SRAM و DRAM اگر انرژی خود را از دست بدهند، تمام محتویات ذخیره شده بروی آنها از بین خواهد رفت.

- SDRAM :

( Synchronous Dynamic RAM ) حافظه با دستیابی مستقیم پویای همزمان، نوع دیگری از DRAM است که سرعت آن همزمان با CPU‌ است. این همزمانی به SDRAM‌ این توانایی را می‌دهد تا فرامین را به سرعت بخواند و بنویسد ( مفهوم Pipeline ). سرعت بالا در اینجا این امکان را فراهم می سازد تا رم در حین پذیرش و اجرای یک دستور به صورت هم زمان به پردازش دستور دیگر بپردازد.

چهار مدل مختلف از SDRAM موجود می باشد: SDR ، DDR ، DDR2 ، DDR3

SDR

( Single Data Rate ) قبل از سال 2002 اکثر رایانه‌ها از این رم استفاده می‌کردند و می‌توان آنرا نسخه‌ی اصلی نوع SDRAM‌  معرفی کرد که پس از مدتی جای خود را به نوع DDR داد.

DDR

( double data rate ) این نوع رم پهنای باندی دوبرابر پهنای باند رم‌های SDR  دارند و داده‌ها را با سرعت بیشتری انتقال می‌دهند. امروزه رم‌های DDR جای خود را به رم‌های DDR2 داده‌اند.

DDR2

این رم نوعی از رم‌های SDRAM  است که در آن داده‌ها در خانه‌هایی از حافظه ذخیره می‌شوند. اگرچه DDR2 شباهت‌های زیادی به DDR دارد، مثل چگونگی انتقال داده، اما تفاوتی نیز وجود دارد. گذرگاه‌های داده ( BUS ) رم‌های DDR2 نسبت به زمان سرعت انتقال را دو برابر می‌کنند. این تفاوت به شکل اساسی به رم‌های DDR2 اجازه می‌دهد که دو برابر رم‌های DDR  کارایی داشته باشند. البته مزیت رم‌های DDR2 به DDR در فرکانس بالای گذرگاه‌های داده‌ی آن است. رم‌های DDR2 از یکسری حافظه‌های میانجی ( Buffer ) نیز استفاده می‌کنند که سرعت واکشی ( Fetch ) را دو برابر سرعت واکشی رم‌های DDR می‌کنند( Bit 2 ). البته بسته‌های این نوع رم گرانتر و پرخرج تر از نوع قبلی آن است.

DDR3

این نوع رم ارتقا یافته‌ی رم‌های DDR2 است البته با 3 ویژگی متفاوت :

1: پهنای باند بیشتر به علت افزایش نرخ زمان‌سنجی ( clock rate )

2: کاهش مصرف برق به علت تکنولوزی ساخت متفاوت

3: دارای حافظه‌های میانجی ( Buffer )  با سرعت واکشی 8 بیتی

تفاوت‌های دیگری که بین رم‌های DDR , DDR2, DDR3 وجود دارد مصرف برق آنهاست که DDR3 از دو نوع دیگر مصرف برق کمتری دارد درحالیکه فرکانس بیشتری نیز نسبت به آنها دارد. هرچه فرکانس بالاتر باشد سرعت انتقال داده‌ها نیز بیشتر است. در ضمن ولتاژ پایین در رایانه‌های قابل حمل باعت کاهش گرما در آن‌ها می‌شود و عمر باتری آن‌ها را نیز افزایش می‌دهد.

 لینک منابع

لینک 1 ، لینک 2 ، لینک 3